Informacje o duchowości Zgromadzenia Miłosierdzia Bożego - Zgromadzenie Miłosierdzia Bożego
Menu główne:
Informacje o duchowości Zgromadzenia Miłosierdzia Bożego
Tajemnica Miłosierdzia Bożego, rozważanie i naśladowanie Boga pochylającego się nad słabością człowieka, zajmuje szczególne miejsce w duchowości Zgromadzenia.
Uwielbienie i cześć Miłosierdzia Bożego poprzez oddanie się Mu jest istotnym zadaniem Zgromadzenia, apostolat zaś i uczynki miłosierne są jedynie środkami do wyrażenia tego uwielbienia. Troska o indywidualny, osobowy związek z Bogiem, który jest samą Miłością i uosobionym dobrem to zadanie każdej z sióstr, tak by szukając we wszystkim woli Bożej, czynić wszystko w jedności sakramentalnej z Panem Jezusem i dla Niego. Jedyną odpowiedzią na tę Miłość jest ufna postawa małego dziecka, która skłania siostry do oddania się Bogu i przyjmowania wszystkiego z Jego ręki jako środków własnego uświęcenia.
Warunkiem zaufania Bogu jest nieufanie sobie, dlatego siostry powinny szczerze uznać swoją słabość oraz przyjąć do głębi prawdę słów Pana Jezusa: "beze Mnie nic uczynić nie możecie".
Zewnętrznym przejawem dziecięcego zaufania sióstr wobec Boga jest akt całkowitego zawierzenia i oddania się Mu.
Wśród duchowych skarbów Zgromadzenia największym jest:
Akt ten, jest formą przymierza każdej z sióstr z Jezusem Chrystusem, który zaprasza do poddania się uświęcającemu działaniu Boga i współpracy z Jego łaską, która ma nie tylko moc zwyciężać zło, ale i przemienić je w dobro.
„Miłosierdzie Moje powinna odzwierciedlać w sobie każda dusza,
a szczególnie dusza zakonna. Serce Moje jest przepełnione litością
i miłosierdziem dla wszystkich. Serce Mojej oblubienicy musi być podobne do Serca Mojego, musi z jej serca tryskać zdrój miłosierdzia Mojego dla dusz, inaczej nie przyznam się do niej”
Dzienniczek, zeszyt III, akapit 1148.
Jezus Miłosierny zna ludzką niemoc i nie zraża się, że przystąpił do przymierza z człowiekiem grzesznym i słabym.
Zobowiązał się przecież uleczyć naszą słabość:
„Córko moja, nie ofiarowałaś mi tego, co jest istotnie twoim. [...] córko – oddaj mi nędzę twoją, bo ona jest wyłączną twoją własnością.”
Dzienniczek, zeszyt IV, akapit 1318.